It's been a long time ago....

Hallo lieve allemaal,

Na een tijdje geen reisverslag meer geplaatst te hebben lijkt het mij wel weer tijd voor een update.

Zoals velen van jullie misschien wel weten heb ik in december 4 examens gemaakt van The university of Cambridge.(Writing, listening, speaking and reading)
Kreeg bericht via de post dat ik ze gehaald heb, maar nu heb ik ook eindelijk mijn Certificaat binnen.
Erg blij mee natuurlijk. Hangt vol trots boven mijn bed. Haha nee, maar ben er wel erg trots op.

Wie er ooit heeft gezegd dat Engeland een regenland is heb ik vanaf dit jaar mijn grote twijfels bij.
Zo heb ik vorige week zondag besloten om te profiteren van het mooie weer en heb samen met Noortje lekker gewandeld.
Niet zomaar een wandeling, nee een wandeling van Ascot naar Windsor Castle is zo'n 16 km.Vol enthousiasme vertrokken we. Ooooh dat gaan we wel even doen. We hadden broodjes en flesjes water mee en thuis de route al uitgeprint, maar meiden zullen meiden niet zijn als we al bij de eerste paragraaf verdwaalt waren....
Gelukkig hebben we beiden een mond gekregen en hebben de weg maar gevraagd.
De eerste de beste persoon aangesproken en die wist gelukkig hoe we WEL moesten lopen, alleen werd meteen gezegd: Are you sure? It's a pretty long walk!
Hoe dan ook we zouden in Windsor aankomen!! Wij liepen goed door en moet zeggen dat het me mee viel.
Op een gegeven moment kom je bij het standbeeld: George III. Dan heb je erg mooi uitzicht op het Kasteel.
Van het standbeeld tot het kasteel is alleen maar een rechte weg die je moet volgen. Zoals ik als zei was het erg lekker weer, was wel te zien, want wij waren zeker niet de enige die dit bedacht hadden.
Op een gegeven moment zien we in onze ooghoeken een ree rennen met daar achteraan een hond.
Zo snel als we ze zagen waren ze ook weer verdwenen.
De eigenaar van de hond er achteraan rennen en maar schreeuwen, maar de hond gaf geen gehoor. De hond is ook niet meer terug gekomen...
Heel erg omdat te moeten zien. Moest meteen aan onze eigen kanjer denken: Janszen.
Na dit rare moment zijn we natuurlijk doorgelopen en hebben we het GEHAALD!
Hoewel er op ons fantastische uitgeprintte kaart stond dat je er zo'n 3,5 uur overdoet hebben wij het in 3 uur gelopen.
We hebben toen in een pub ons welverdiende drankje gedronken.
De terugreis hebben we de bus genomen.
Die avond kreeg deze dame toch wel wat last van haar voet. Niet echt aandacht aan besteed en gewoon op bed gaan liggen. De volgende dag had ik er toch wel aardig last van, maar zoals ze altijd zeggen: Een echte Stiek gaat door!
Met dat in mijn achterhoofd ben ik gewoon alles gaan doen.


Afgelopen Zaterdag ben ik met een klasgenootje (Beatriz) naar Oxford gegaan. Was weer een erg mooie zonnige dag.
We hadden het een en ander gelezen en als we de verhalen moesten geloven moest het een onwijs mooie en indrukwekkende stad zijn. Wij de trein richting Reading genomen en daar moesten we overstappen om met de trein naar Oxford te kunnen gaan.
Wij in Reading aangekomen en wachten op de trein naar Oxford. Toen de trein aankwam rijden, was het een hele andere trein dan dat wij gewend waren.
We stapten in en keken elkaar meteen aan, want het zag er heel luxe uit.
Wij zaten werkelijk in goddelijke stoelen. Het leek wel een vliegtuig, want boven ons stond het stoel nummer en daarachter of het bij het raam was of aan het gang pad, maar nog steeds viel het kwartje niet. Er kwam zelfs een vrouw met een wagentje aan om te vragen of we ook wat drinken of eten wilden.
Na het aanbod afgeslagen te hebben moesten we keihard lachen, wat bleek nou we zaten first class!
Na deze heerlijke trein reis begon ons avontuur in Oxford.
De verhalen liegen er niet om, wat een mooie stad zeg!
We hadden voor ons zelf al een route uitgestippelt wat we wilden gaan zien.
Als eerst kwamen we bij Christ Church uit.
Hier zijn vele scenes uit de Harry Potter films opgenomen.(De eetzaal, trap, binnenplein en de gangen.)Maar op de dag vandaag word het gebruik als College. Toen wij er waren was er graduation. Allemaal studenten in van die uniforms en hoedjes op die ze in de lucht zouden gaan gooien.
Na dit gezien te hebben gingen we door naar Radcliff Camera een andere bekend gebouw in Oxford. Daar vlakbij was de bridge of sighs, deze wordt veel gebruikt in tv series.
We zijn daarna naar Covered market gegaan. Heel gezellig en allemaal leuke tentjes.
Toen daarna nog even gewinkeld en geloof het of niet ik heb mijn eerste teenslippers alweer gekocht!
Toen kreeg deze dame weer aardig last van haar voet. We besloten om naar huis te gaan.

De dag ernaar ben ik naar London vertrokken. Marion en Merijn zouden langskomen. Afgesproken op London Waterloo station. Om half 11 hadden we afgesproken en we stonden er allemaal om half 11. We zouden eerst een stuk lopen en daarna ergens wat drinken en eten.
We zijn langs de London eye, Big ben richting Trafalgar Square gelopen. daar staat het beeld dat aangeeft over hoeveel dagen de Olympische Spelen plaats gaan vinden.
We zijn toen door gelopen naar Coveren garden. Daar hebben we wat gegeten en wat gedronken.
Marion en Merijn gingen die middag naar Tottenham Hotspur- Manchester United. Na een zeer geslaagde dag afscheid genomen!
Alleen had die dag weer enorm last van mijn voet. Had van een goede vriend hier gehoord dat het ziekenhuis gratis is en zonder afspraak daar heen kon gaan.
Ik heb mij geen moment bedacht en heb de underground richting Paddington genomen.
Daar richting de afdeling Urgent care Centre, Accident and Emergency. Ik moest eerst een formulier invullen en daarna was het wachten...
Opeens gaat er een deur open en wordt er het volgende geroepen: Sanna Stieeeekieemowaah. Keek om mij heen en was toen duidelijk dat de vrouw mij bedoelde. Ik plaatst nemen en het verhaal uitleggen wat er aan de hand was. Deze vrouw vond het blijkbaar nodig om mij enorm pijn te doen. Had eerst zelf al aangegeven waar het pijn deed, maar daar trok deze vrouw zich niet veel van aan en begon aan mijn voet te trekken en er op te drukken alsof ik een barbie pop ben. Godsamme he, daarna zegt ze doodleuk ja ik kan je paracetamol mee geven of wil je dat de dokter er nog even naar gaat kijken!
Ja natuurlijk wil ik dat er een dokter naar komt kijken, muts! Dus ik nam weer plaats in de wachtkamer. Een andere deur ging open en werd weer: Sanna Stieeeekieemowaah geroepen. Ook deze vrouw het uitgelegd en laten zie waar het pijn deed, maar helaas, ook deze dame begon er aan te trekken. Ik kreeg een verwijs mee om een Xray scan te laten maken. Ik een scan laten maken en al snel werd er bekend gemaakt dat het niet gebroken was maar overbelast is. Moet veel ibruprofen gaan slikken en veel rust nemen. Dan zou het vanzelf weer over moeten gaan. Moest zeggen 3 dagen na het ziekenhuis bezoek doet het al een stuk minder pijn. Moet ook wel want heb dit weekend weer een feestje in London en zou zonde zijn als ik dat moet afslaan. haha

Heel veel liefs Sanne.